داستان دوست یابی 1

0-    در این کامنت قول دادم که “در اولین فرصت تحلیلی آماری روی کامنتها ارائه دهم.” وفا به این وعده در 2 قسمت خواهد آمد. کمی حوصله لازم دارید!
1-    حکایت ما از اینجا آغاز شد.
2-    در بند 1 «دوست یابی مجازی؟» نوشتم: “گرچه چیزی که تحت عنوان دوست‌یابی اینترنتی مد نظر من بوده و هست با چیزی که به نظر میرسد مد نظر بیشتر کامنتگذاران در این مورد باشد، متفاوت است؛ اما…”. هیچکس نپرسید چیزی که از دوست‌یابی اینترنتی مد نظر شماست، چیست؟ شاید چون بند 1 «دوست‌یابی و کاریابی اینترنتی 1» را خوانده بودند! البته منظور من از دوست‌یابی اینترنتی فقط یافتن کانال تماسی از دوستانی که گم کرده‌ام  نیست.
3-    در بند 1 «دوست‌یابی و کاریابی اینترنتی 2» در مورد یافتن دوستان گمشده توضیح دادم. منظورم از “گمشده” اینست که راهی برای برقراری ارتباط و تماس موجود نباشد. به نظر من ساده‌ترین و مطمئن‌ترین راه تماس اینترنتی، آدرس ایمیل است. یه وقتی مدیر عامل شرکت گاز استان مرکزی به ژاپن رفته بود. یکی از همکاران پرسید: آدرس ایمیل ایشان در اونجا چیست؟! خب مسلمه که این آدرس بستگی به مشخصات جغرافیایی نداره و اصلا اینترنت یعنی حذف مرزها و وابستگی‌های جغرافیایی.
4-    البته شما میتوانید و باید با اینترنت دوستان جدیدی هم پیدا کنید. اما منظور من از دوست‌یابی؛ به این شکل و شیوه‌ای که برخی کامنت گذاشته‌اند هم نیست! معتقدم اینگونه دوستی‌ها پایدار نبوده و سرابی بیش نیست. همچنین معمولا آغشته به دروغ است.
5-    اگر شما با نوشتن نقطه نظرات خود و خواندن نوشته‌های دیگران، چند دوست و همفکر و یا غیر همفکر ولی اهل بحث و تبادل نظر و گفتن ضعفها به همدیگر و تبدیل آنها به نقاط قوت پیدا کنید، برده‌اید. برنده!
6-    این دوستی‌ها ارزشمند و مستمر خواهند بود و کم‌کم اشتیاق و علاقه دوستان مجازی به ملاقات حضوری بیشتر و بیشتر میشود به حدی که کشش و جاذبه فوق‌العاده لذت‌بخشی ایجاد میکند و ممکن است به جنون ناشی از دوری نیز منجر شود.
7-    به امید دیدار! آنوقت است که معنی این جمله با گوشت و پوست و استخوان، درک میشود.
8-    یکی از دلایل آغشته به دروغ بودن روابط مجازی را در بند 1 «دوست‌یابی و کاریابی اینترنتی 3» نوشتم: بی‌توجهی به محتوای پستها!
9-    در بند 2 پست سوم، به نقل از کتاب روانشناسی اینترنت گفتم: روابط پدید آمده به علت سرشت انسانی و ماهیت وجودی اینترنت، آسیب‌پذیر است. نقش بازی کردن، فریبکاری و تغییر جنسیت از جمله اموری است که باعث میگردد روابط اینترنتی آمیخته با خطر باشد و … با اینهمه، با وجود این جنبه‌های منفی، بر این باورم که توان اینترنت برای پشتیبانی و تقویت روابط بین دو فرد یکی از ارزشمندترین ویژگی‌های آن است.
10-     تعجب شما وقتی بیشتر خواهد شد که متن پست «دوست‌یابی 4» را بخوانید و آنوقت یه نگاه هم به کامنتهای آن بیندازید!
11-     این عطش دوست‌یابی کاذب، در وبلاگ من؛ فقط پستهایی که در عنوان آنها کلمه “دوست‌یابی” باشد را نمیبلعید  و برخی پستهای دیگر – مثلا پست «یک – موبایل» – هم از کامنتهای بی‌ربط، بی‌نصیب نماندند!
12-     پس از اینکه چندین اخطار، بیحاصل بود؛ «دوست‌یابی مجازی؟» را برای تخلیه هیجانات نوشتم تا ضمنا مصداقی عینی مبنی بر مجازی بودن اینگونه روابط و تقریبا بی‌نتیجه بودن این جستجوها در مقابل خود و دیگران داشته باشم!
13-     در پست دیگری کامنتهای پست «دوست‌یابی مجازی؟» را مورد بررسی قرار میدهم. با اینکه پستهای اول تا چهارم دوست‌یابی، به منظور دوست‌یابی نوشته نشده بودند و حتی در آنها در مورد کاریابی نیز صحبت شده، اما کامنتهای زیادی به منظور دوست‌یابی گرفته‌اند! نتیجه بررسی آماری کامنتهای این پستها ذیلا آورده میشود:
تعداد کل کامنتها: 183
تعداد افراد کامنتگذار (مبنا برای شمارش افراد، تعداد آدرسهای ایمیل بوده است): 150
تعداد ایمیلهایی که در آنها به غلط www بکار رفته (بیسوادی اینترنتی!): 15
تعداد مبادی کامنتگذاری (بر مبنای آدرسهای آی‌پی): 154
تعداد نامهای پسران: 150
تعداد نامهای دختران: 33
تعداد پسرانی که آدرس ایمیل آنها حاوی نام دختر میباشد: 1
تعداد دخترانی که آدرس ایمیل آنها حاوی نام پسر میباشد: 3
تعداد کسانی که در کامنتهای متعدد نامشان تغییر کرده (بدون تغییر آدرس ایمیل): 1
تعداد کامنتهای غیر دوست‌یابی: 26
تعداد کامنتهای خودم: 7
تعداد شماره تلفنهای اعلام شده در کامنتها: 36

پي نوشت:

ادامه‌ي مطلب در  داستان دوست يابي 2

قبلی: دوست یابی مجازی؟