دریغا

دریغا که بی ما بسی روزگار

بروید گل و بشکفد نو بهار

بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت

بیاید که ما خاک باشیم و خشت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *