خدایا هدایتم کن

خدایا هدایتم کن زیرا می دانم که گمراهی چه بلایی خطرناک است. خدایا مرا از بلا، غرور و خودخواهی نجات ده تا حقایق وجود را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم.

خدایا من کوچکم ضعیفم ناچیزم پر کاهی در مقابل طوفان هستم. به من دیده ای عبرت بین ده تا ناچیزی خود را ببینم و عظمت و جلال ترا براستی بفهمم و براستی تسبیح کنم.

خدایا خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغای کشمکشهای پوچ مدفون نشوم. خدایا دردمندم، روحم از شدت درد می سوزد قلبم می خروشد احساسم شعله میکشد و بندبند وجودم از شدت درد صیحه می زند. تو مرا در بستر مرگ آسایش بخش. خسته شده ام پیر شده ام دل شکسته ام نا امیدم دیگر آرزویی ندارم احساس می کنم که این دنیا دیگر جای من نیست با همه وداع می کنم و می خواهم فقط با خدای خود تنها باشم خدایا بسوی تو می آیم از عالم و عالمیان می گریزم تو مرا در جوار رحمت خود سکنی ده.

شهید دکتر مصطفی چمران

One Reply to “خدایا هدایتم کن”

پاسخ دادن به سمیه لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *