لا اکراه فی الدین!

1- قرآن: لَا إِكْرَاهَ  فِي الدِّينِ  قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَن يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللَّـهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا وَاللَّـهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ  ﴿البقرة: ٢٥٦﴾

ترجمه:
الهی قمشه ای: کار دین به اجبار نیست، تحقیقا راه هدایت و ضلالت بر همه کس روشن گردیده، پس هر که از راه کفر و سرکشی دیو رهزن برگردد و به راه ایمان به خدا گراید بی‌گمان به رشته محکم و استواری چنگ زده که هرگز نخواهد گسست، و خداوند (به هر چه خلق گویند و کنند) شنوا و داناست.
مکارم شیرازی: در قبول دین، اکراهی نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافی، روشن شده است. بنابر این، کسی که به طاغوت [= بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر] کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستن برای آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.
انصاریان: در دین، هیچ اکراه و اجباری نیست [کسی حق ندارد کسی را از روی اجبار وادار به پذیرفتن دین کند، بلکه هر کسی باید آزادانه با به کارگیری عقل و با تکیه بر مطالعه و تحقیق، دین را بپذیرد]. مسلماً راه هدایت از گمراهی [به وسیله قرآن، پیامبر و امامان معصوم] روشن و آشکار شده است. پس هر که به طاغوت [که شیطان، بت و هر طغیان گری است] کفر ورزد و به خدا ایمان بیاورد، بی تردید به محکم ترین دستگیره که آن را گسستن نیست، چنگ زده است؛ و خدا شنوا و داناست.
آیتی: در دين هيچ اجبارى نيست. هدايت از گمراهى مشخص شده است. پس هر كس كه به طاغوت كفر ورزد و به خداى ايمان آورد، به چنان رشته استوارى چنگ زده كه گسستنش نباشد. خدا شنوا و داناست.
فولادوند: در دين هيچ اجبارى نيست. و راه از بيراهه بخوبى آشكار شده است. پس هر كس به طاغوت كفر ورزد، و به خدا ايمان آورد، به يقين، به دستاويزى استوار، كه آن را گسستن نيست، چنگ زده است. و خداوند شنواى داناست.

(کپی قرآن و ترجمه از این سایت)

2- در تریبون مستضعفین مطلبی تحت عنوان «تأیید انتخابات مخدوش و تحمیل نظر به رهبری» آمده که ضمن اینکه برخی از بخشهای آنرا صحیح میدانم، معتقدم  بخشهایی نیز ایراد دارد. در بخشی از متن آورده است:

حداد عادل با اشاره به اینکه «آقایان دنبال کار جدیدی غیر از مجای قانونی بودند» خواست آنها را چنین چیزی می داند که: «رهبری خودشان اعلام کنند این انتخابات را بپذیرند و رهبری مسئولیت صحت انتخابات را بر عهده بگیرند و استنادشان به سیره امام بود.»

معتقدم که تایید تلویحی نتیجه انتخابات توسط رهبر، قبل از تایید شورای نگهبان؛ خلاف قانون و سیره امام بود. یادمان نرود که اگر رهبر قبل از شورای نگهبان نتیجه را تایید نکرده بود، شاید شورای نگهبان هم نتیجه را تایید نمیکرد!