مرامنامه وبلاگ

نویسنده دنیای وبلاگ مرامنامه ای نوشته و من در کامنتهای آن نوشتم: جالب است و ارزشمند. فکر میکنم بد نیست همه وبلاگنویسان بنویسند. من خواهم نوشت اما نه با این طول و تفصیل. فکر میکنم بد نیست بخشهای اصلی و مهم و مشترک را به نوعی وبلاگنویسها اعلام کنند که پذیرفته و رعایت میکنند.راستی فکر میکنم بهتر باشد چنین چیزی بعنوان یک صفحه در وبلاگ قرار بگیرد نه یک پست.
نمیدانم قبل از ایشان کس دیگری هم نوشته یا نه و پیشنهاد میکنم با شروع و گسترش یک بازی وبلاگی کاری کنیم که این مرامنامه را همه بنویسند. خیلی مهم است که خوانندگان وبلاگ بدانند نویسنده به چه اصولی پایبند است. در گواهینامه های کیفیت ایزو میگویند: شما هر کاری که میکنید باید بنویسید و هر چیزی را که می نویسید باید انجام دهید. این اصل دو سویه باعث میشود که سیستم، نظام پیدا کند و هرج و مرج کم شود و کیفیت بالا برود. شفافیت ایجاد میکند و از تیرگیها و ابهامات میکاهد. وقتی بنویسی دیگر یادت نمی رود. پایبندی را مستند میکند. ممکن است شما به خیلی از مسائل پایبند باشی ولی اگر ننوشته باشی وقتی در مضیقه قرار بگیری راحت میتونی از زیرش در بری! شاید اولین نیاز یک وبلاگ برای کسب گواهینامه بین المللی ایزو، نوشتن همین مرامنامه باشد.
نمیدانم قبل از من کسی قواعدی برای بازیهای وبلاگی نوشته یا نه؟ بد نیست یکی از وبلاگنویسهای عزیز با توجه به قواعد بازی های وبلاگی، بازی را شروع کند. من دوست دارم جزو اولین مدعوین باشم والبته اگر هم بازی شروع نشود، باز هم خواهم نوشت. اکیدا توصیه میکنم که برای گسترش بازی لازم است همگی به قواعد بازی پایبند بوده و آنرا اجرا نماییم. اگر علاقمند باشید خودم هم حاضرم بازی را شروع کنم.

5 Replies to “مرامنامه وبلاگ”

  1. مرتضي بهمني

    سلام
    وب سایت شخصی ام در آدرس زیره که شامل وبلاگ و فتوبلاگ میشه ! یک میل زدی و خواستی که نگاهی بندازم به پست های مربوط به خودت و دیگر دوستان در مورد مرام نامه!
    http://www.pixelpost.ir
    نوشتن مرامنامه فی نفسه خوبه! من حدود چهار ماه پیش یک چنین چیزی نوشتم و گفتم که چی میخوام بگم و به چی اعتقاد دارم و در قالب پستی به همراه مشخصات کاملم قیدش کردم! ولی هیچوقت به تفصیل پست زیر نبوده ! چونکه شخصاً حال نوشتن پست های خفن و درازی مثل این پست رو ندارم! ما رو چه به این کارها!
    http://weblogcrawler.blogspot.com/2007/07/maramnameh.html
    ولی از اونجایی که شخصاً آدم بیکاری هستم و به قول تو بیکاری هم کاریه ! یک پیشنهاد میدم تا اگه راضی بودی با کمک هم و دیگر دوستان از بیکاری در بیایم!
    و اما پیشنهاد من :
    اگه حال داری و حسش هست بیا این مرام نامه نوشتن رو تبدیل کنیم به یک حرکت ! یک توافق نامه! چیزی شبیه کریتیو کامنتز ! البته نه اونقدر رسمی! بلکه یک چیزی سمبلیک و دوستانه ! چیزی که بشه یک جورایی وبلاگنویس‌ها باهاش متحد بشن ! مثلاً برای وبلاگ های آی تی بتونیم یک مرامنامه خاص ! برای وبلاگ های هنری یک مرامنامه خاص تعیین کنیم! ولی کاربرا بتونن ویرایشش کنن ! بعدش اگر کسی خواست و پذیرفتش به هر بندش که بیشتر علاقه داشت و قبولش داشت امتیاز میده تا توی اون مرامنامه بمونه! و اون چیزهایی که رای نیاوردن هم از مرامنامه حذف میشن! [ کاملاً بر پایه دموکراسی میشه! ] یک برنامه نویسی کوچیک میخواد و یک کم بیشتر همت! که هر دوتاش دستت رو میبوسن!

    البته یک پیشنهاده! باید بیشتر فکر بشه! ولی پیشنهاد که کسی رو نمیکشه! بیکاریه دیگه!

    ارادتمند / مرتضی بهمنی

  2. منیری

    سلام. البته به نظرم هر کسی می‌تواند برای خودش چارچوبی درست کند و در همان چارچوب هم بماند بو بنویسد و لذتش را هم ببرد، اما فکر می‌کنم رفتن زیر چارچوب دست و بال آدم را می‌بندد. گاهی باید سیاسی بود، گاهی باید به یکی فحش داد که دل آدم خنک شود وگرنه یک جای دیگر آدم می‌سوزد.
    اما پیشنهاد، اگر پا گرفت و دوستانی بودند که خواستند چنین کاری بکنند به نظرم بهتر است بکنیدش یک کار مشترک تیمی و بگذاریدش روی گوگل داک که چند نفری بتوانید بخوانید و ویرایش کنید.

  3. علیرضا حسینی

    بنام خدا

    با خیلی از حرفاتون موافقم.
    من فکر می‌کنم این چیزی رو که شما اسمشو گذاشتید “مرامنامه”، قبلاً توی وبلاگ‌ها با عنوان “درباره من” وجود داشته. من شخصاً قبل از اینکه نوشتن توی وبلاگم رو شروع کنم، این صفحه رو ایجاد کرده‌ام و درباره خودم و اون چیزی که توی اینترنت دنبالش هستم، نوشته‌ام.
    حالا کاری به نام و عنوان صفحه نداریم، من هم فکر می‌کنم داشتن چنین صفحه‌ای لازمه. دوستانی هم که نمی‌تونن توی وبلاگ‌شون صفحه اضاف کنن، می‌تونن توی یک پست بنویسن و لینک اون پست رو همواره در ستون کناری وبلاگ‌شون بذارن تا برای هر بازدیدکننده‌ای، بلافاصله در دسترس باشه.

  4. SoloGen

    به نظرم کار بی‌فایده‌ای است. وبلاگ‌نوشتن شبیه کار صنعتی نیست که بخواهیم مرام‌نامه‌ی آن را با گواهی‌نامه‌ی ایزو مقایسه کنیم. چرا باید همه چیز را زیر یوغ چارچوب‌ها قرار دهیم؟ هر کس خواست، می‌تواند چیزی درباره‌ی مرام‌اش در بخش‌ای از وبلاگ بنویسد. هر کس هم نخواست، نمی‌نویسد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *