تاملی بر تحمل!
در صدر مطالب ماهنامه آماری جمعیت ولادت و وفات نه ماهه 1390- اداره کل ثبت احوال استان مرکزی نوشته:
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران
1390/5/16
من معتقدم که کشور ما با امکاناتی که داریم، میتواند 150 میلیون نفر جمعیت داشته باشد. من معتقد به کثرت جمعیتم. هر اقدام و تدبیری که میخواهد برای متوقف کردن رشد جمعیت انجام بگیرد، بعد از 150 میلیون نفر انجام بگیرد.
اما ظاهرا آقای احمدی نژاد اینرا نشنیده و قصد کاهش 10 میلیون نفری یارانه بگیران (و نتیجتا کاهش جمعیت)را دارد که بدین معنیست که کشور ما امکانات 150 میلیون نفر را ندارد! در ادامه همین راستا
آقای احمدی نژاد خطاب به منتقدان خود گفت: “درست است که با بنده مخالف هستید، اما مرا ملت ایران انتخاب کرده است و اگر زنده باشم، باید مرا تا پایان دوره دهم ریاست جمهوری تحمل کنید”. (منبع)
با این وصف لابد “مقام معظم رهبری” نیز یکی از منتقدان ایشان است که آقای نوریزاد گفته:
بچشم خود می بینید که این روزها دیگرازشلتاق های رییس جمهورمطلوب تان خبری نیست. و شما نمی دانم چرا مجبورید این جنازه را تا پایان دوره اش به دوش بکشید؟
و قسمتی دیگر از نامه بیستم آقای محمد نوری زاد به رهبری:
حالا به داخل قبرقذافی فرو می شویم وهمین پرسشها را بگونه ای دیگر از او می پرسیم. این که: اگر زنده شوی و مجدداً بدنیا بیایی چه خواهی کرد؟ ازاو می شنویم: من می توانستم با بکار بستنِ کمی تعقل هنوززنده باشم وبا آبرودرگوشه ای ازکشورم زندگی کنم. اما لجوجانه خود نخواستم واکنون با هزار خسارتی که برای مردم لیبی ببارآورده ام، درگورخود چشم به راه عقوبت عقبایم. وباز از او می شنویم: آهای رهبران و حاکمان جهان، بگوش باشید، اگر طالب بقا و دوام و همراهی مردمید، با مردم خود یکی باشید. زبان لکنت مردم بگشایید. به خواست آنان بها بدهید. دست به جیب مردم نبرید. دوراز چشم آنان به هزارکار نابجا روی نبرید. و اگرروزی همین مردم شما را نخواستند، ازعلیّ مرتضا بیاموزید و خود کنار بروید. و بدانید که خیرشما درهمین کناررفتن است. وگرنه: این من. سرنوشت شما.
نوریزاد رو دیگه ول کن بابا.
از مد افتاد.