درسی از استاد خالقی

همسرم در بیمارستان کار میکرد. بچه کوچک داشتیم که خود مشکلات کار کردن خانمها را دو چندان میکند

در منطقه ای از شهر زندگی میکردیم که سرویس محل کار همسرم به آنجا تردد نداشت و این مشکل سر کار رفتن او را تشدید میکرد

از کار در محیط بیمارستان هم زیاد خوشش نمی آمد

من دوست نداشتم کار کند اما خودش دوست نداشت سوابق کارش هدر رود

گفتم بیا با هم نزد آقای خالقی که از همکاران قدیمی اش بود برویم و مشورت کنیم

آقای خالقی در تاریخ ۱۳۷۱/۰۷/۱۵ با بی حسی موضعی ترکش بالای زانویم را در اتاق عمل سرپایی جراحی کرده و درآورده بود. یادش بخیر مردی نورانی بود

نزد او به مشورت رفتیم. گفت:

آدم در ۲ صورت کار میکند: یا به حقوق و درآمدش احتیاج دارد برای گذران زندگی

یا نیازی مادی به کار کردن ندارد ولی فرصت خدمت دارد. کاری بلد است که دردی را از دیگران دوا میکند یا باری را از دوششان برمیدارد و لذا از فرصت کار کردن برای خدمت استفاده میکند.

اگر از این ۲ حال خارج است و بدتر؛ احیانا کار کردن باعث میشود باری بر دوشتان بیهوده اضافه شود و اذیت شوید؛ بهتر است کار نکنید