مقادیر دیفالت
default به معنی قراردادی و در اصطلاح کامپیوتری «پیش فرض» است. امروزه در اکثر سیستمهای مبتنی بر ریزپردازنده و به عبارت دیگر سیستمهای قابل برنامه‌ریزی، این اصطلاح کاربرد دارد.
همانطور که میدانید، سیستمهای مبتنی بر ریزپردازنده، نیاز به برنامه‌ریزی دارند. بعبارت دیگر یک سیستم کامپیوتری یا دارای پردازنده، در کنار سایر اجزای خود، از یک قسمت بسیار مهم به نام پردازنده تشکیل شده است که وظیفه اجرای دستورالعملها (پردازش) را به عهده دارد. در واقع قابلیت اجرای دستورات مختلفی که در مجموعه دستورالعملهای پردازنده وجود دارد، فراهم است. این دستورات، عملیات پایه و ساده‌ای را میتوانند انجام دهند. بعنوان مثال جمع و تفریق اعداد و یا عمل AND منطقی و … انجام کارهای بسیار مهم، بزرگ و پیچیده نیز با بکارگیری مجموعه‌ای از همین دستورات ساده امکان‌پذیر است. اما این قابلیت به تنهایی دردی از بشریت را دوا نخواهد کرد. در کنار این سخت‌افزار (پردازنده)، نرم‌افزاری نیز لازم است که در واقع همان برنامه‌های کامپیوتری هستند.
هر برنامه یا نرم‌افزاری، معمولا به تعدادی پارامتر نیاز دارد که از طریق دستگاههای ورودی در اختیارش قرار میگیرند. هر سیستم کامپیوتری با تعدادی داده سر و کار دارد که مقادیر متنوعی از اطلاعات را شامل میشوند و بر اثر پردازش آنها، خروجیها حاصل شده و به کاربران ارائه میشوند. وقتی از کاربری، داده‌ای خواسته میشود، معمولا مقداری بعنوان پیش فرض برای آن داده در نظر گرفته میشود که در صورتیکه کاربر مقداری وارد نکرد همان «پیش فرض» بعنوان قراردادی بین کاربر و سیستم در نظر گرفته و استفاده میشود.بعنوان مثال در سیستم عامل DOS و command prompt ویندوز، دستور dir برای مشاهده لیست اسامی و مشخصات فایلها و زیرشاخه‌ها میباشد. در جلوی نام این دستور میتوانید بعنوان پارامتر، مسیری که تمایل به مشاهده لیست فایلهایش دارید را وارد کنید. اما اگر شما مسیری را تعیین نکنید، سیستم عامل بصورت دیفالت، مسیر جاری را در نظر میگیرد. بعنوان مثالی دیگر: در وردپرس، اگر دسته‌بندی موضوعی را برای پست خود تعیین نکنید، این سیستم مدیریت محتوا، آن پست را در دسته پیش فرض «عمومی» قرار میدهد.
در اغلب سیستمهای قابل برنامه‌ریزی، بخشی برای تنظیمات توسط کاربر وجود دارد که برای مقادیر فیلدهای مختلف در این بخش نیز داده‌های پیش فرضی در نظر گرفته میشود. مثلا در یک گوشی موبایل، میتوان فرمت نمایش تاریخ و ساعت را معین کرد که روز/ماه/سال و ۲۴ ساعته باشد یا سال/ماه/روز و ۱۲ ساعته! اما وقتی شما گوشی را تازه خریداری کرده و روشن میکنید، قبلا مقادیری برای اینگونه تنظیمات بصورت دیفالت در نظر گرفته شده است که آنها اعمال میشوند.
اصولا طراحی سیستمهای پارامتریک بدون در نظر گرفتن مقادیر منطقی و معمول دیفالت برای پارامترهای مختلف و متعدد، متناسب با نیاز و علایق کاربران در محیطهای مختلف جغرافیایی، کاربران را با مشکلات متعددی مواجه خواهد کرد. تصور کنید که کاربری بخواهد از دستگاهی استفاده کند که چیزی حدود ۱۰۰ پارامتر دارد و قرار باشد که هر بار که آنرا روشن کرد، یا هر بار که بدلیل قطع و وصل برق خاموش روشن شد، لازم باشد که همه این ۱۰۰ پارامتر را متناسب با سلیقه و علاقه خودش تنظیم کند. در آنصورت کاربران چنین سیستمی عطایش را به لقایش نخواهند بخشید؟
و در آخر لازم میدانم اشاره کنم به تنظیمات و پارامترهای دیفالت در سیستمهای مدیریت محتوای وبلاگها. معمولا وقتی کاربری بخواهد در سایت ارائه دهنده خدمات وبلاگنویسی ثبت نام و ایجاد وبلاگ کند، برخی اطلاعات اولیه از او گرفته میشود. و برای بیشتر مقادیر قابل تنظیم، از دیفالتهای خود سیستم استفاده میشود. بدیهی است که قابل برنامه‌ریزی بودن سیستم، این امکان را به کاربران خواهد داد که در هر لحظه‌ای که بخواهند، اغلب پارامترها را بدلخواه تغییر دهند. اما استفاده از مقادیر دیفالت، کار کاربران را آسانتر کرده و خواهد کرد. من سعی میکنم در قریب به اتفاق مواقع با آپشنهای دیفالت سیستمها کنار بیایم. اما دوست دارم که طراحان سیستمهای پارامتریک برای در نظر گرفتن مقادیر دیفالت در سیستمهای خود، این امکان را به کاربران نقاط مختلف دنیا بدهند که علایق خود را نیز بتوانند منعکس نمایند تا در طراحی در نظر گرفته شوند. البته اغلب شرکتهای موفق این کار را میکنند.