حسيني/زينبي/يزيدي
سال 57 ما در روستا زندگي ميكرديم.
يادمه روي ديوار خانه ما جمله زير را نوشته بودند كه فكر كنم از شريعتي باشه
آنها كه رفتند كاري حسيني كردند و آنها كه ماندند بايد كاري زينبي كنند وگرنه يزيدي‌اند!
بندگان مرا مژده {؟} ده! (۱۷) همان کسانی که سخنان را میشنوند و از نیکوترین آنها پیروی میکنند؛ سوره زمر
فعلا که مد شده همه میگن من عمارم و دیگران طله و زبیر .
این جمله مثل بسیاری دیگر از جملات شریعتی و دیگر سخنوران صرفا احساسی است و از نظر وظیفه شرعی لزوما چنین نیست.
در زمان ما به نظر می‌رسد که کاری «سجادی» کردن وظیفه ماست نه کاری «زینبی».