فجازی و کیش مهر
1- برای اولین بار الان اصطلاح فجازی را دیدم. جالب است
البته شاید ناشی از عجله در ادای کلمات فضای مجازی باشد!!!
2- علامه طباطبایی و کیش مهر
همی گویم و گفته‌ام بارها
بُوَد کیش من مهرِ دلدارها
⭕️ «به علامه‌ی طباطبایی عرض کردم: آقا! من عجول و بی‌صبرم. در يک جمله برايم عصاره‌ی همه‌ی معارف را بيان کنيد!
⭕️ خنده‌ی مليحي کرد. نگاهی از سرِ لطف و رأفت به من انداختند و سپس فرمودند:
«با همه مهربان باش! با دوستان مروّت و با دشمنان مدارا کن. خلاصه‌ی همه‌ی دين و قرآن، “بسم الله الرحمن الرحيم” است؛ بنابراین، هرحرکتی که از تو سر می‌زند، باید یادآور اسمِ #الله، #رحمن و #رحیم باشد؛ یعنی هم با #تمامِ خلق خدا، رحمن باش؛ و هم با اهل ایمان و محبت، رحیم باش.
آنگاه با تبسمی که دل می‌ربود و با صدایی لرزان و جان‌بخش زمزمه فرمود: در خانه اگر کَس است؛ یک حرف بَس است.»
[از کتابِ آشنای آسمان؛ خاطرات و اسنادی منتشرنشده درباره‌ی علامه‌ی طباطبایی. نوشته‌ی محمدتقی انصاریان خوانساری، صفحه‌ی 160).
⭕️بیست‌وچهارم آبان‌ماه، سالروز درگذشت یکی از لطیف‌ترین و آزاداندیش‌ترین و بی‌ریاترین انسان‌هایی است که به عمرم شنیده‌ام. سید محمدحسین قاضی طباطبایی تبریزی، معروف به علامه‌ی طباطبایی (زاده ۱۲۸۱ خورشیدی در تبریز، درگذشته ۲۴ آبان ۱۳۶۰ در قم) نویسنده‌ی تفسیر المیزان، فقیه، فیلسوف، عارف، شاعر، حکیم و مفسر قرآن تبریزی است که روزگاری بزرگان علم و ادب این سرزمین، و مستشرقانی چون هانری کُربنِ فرانسوی در برابرش زانوی ادب می‌زدند و نردِ عشق و دانش می‌باختند. روحش شاد.
محسن زندی