کلهر:رسانه های چاپلوس خطرناکترند
من این خبر رو در هفته نامه محلی «مجنون» خوندم که به دلیل اهمیت آن، اینجا بازنشرش میکنم. ضمنا این خبر در اینجا و اینجا هم هست:
کلهر، مشاور رسانه‌ای رئیس‌جمهور در گفت‌وگو با هفته‌نامه «میهن» درباره پذیرفتن مشاورت احمدی‌نژاد گفت: بر حسب نیاز آمدم.قرارم با آقای احمدی‌نژاد این بود که مسئولیت اجرایی در دولت نپذیرم، اما احتمال پیشنهاد معاون اولی و وزارتخانه‌هایی مانند ارشاد و مسکن ـ به دلیل سابقه معماری و شهرسازی که داشتم ـ وجود داشت، اما پیش از انتخابات، جزو شرایطم نپذیرفتن مسئولیت‌های اجرایی و وزارتی بود.
وی درباره نگاه رسانه‌ای دولت نهم اظهار داشت: نگاه خود دکتر احمدی‌نژاد که پیش از انتخابات صحبت کرده بودیم، این بود که دولت مانند دولت قبل برای تأسیس رسانه اقدام نکند؛ مثلا چهار الی پنج روزنامه و نشریه را حمایت کند.
مشاور رسانه‌ای احمدی‌نژاد درباره مفید بودن رسانه‌ها برای دولت تصریح کرد: رسانه، هنگامی برای دولت مفید است که اطلاع‌رسانی و انتقاد کند. از مباحثی که دکتر در سخنرانی‌اش مطرح می‌کرد و هنوز هم معتقد است، آن است که در گذشته، وقتی یک فرد، مدیر یا مسئول بخشی می‌شد، فکر می‌کرد باید مدافع زیرمجموعه‌اش باشد، همین باعث می‌شد که سیستم اصلاح نشود و این یک بیماری است. در حالی که هنوز هم دکتر احمدی‌نژاد و بنده این‌گونه فکر می‌کنیم که حتی فحش ـ و نه تنها انتقاد ـ می‌تواند گوشه‌ای از حقیقت را در خود داشته باشد و یک مسئول اجرایی، می‌تواند از آن فحش برای اصلاح خود استفاده کند.
بنده یک مثال را از کابینه آقای رجایی به آقای احمدی‌نژاد گفتم. در دوران آقای رجایی ـ که قائم‌مقام وزیر در این کابینه بودم ـ روزی بریده روزنامه‌ها را که شامل روزنامه‌های چپی، مارکسیستی و کمونیستی بود، خدمت ایشان بردم و گفتم: ببینید چقدر به من فحش می‌دهند. آقای رجایی گفت: آیا در آن حرف حساب هم هست؟ که بنده ناراحت شدم و گفتم که فحش حرف حساب است؟ او گفت: منظورم این است که آیا نقدی هم وجود دارد؟ گفتم: بله. پرسید: چقدر برای خرید روزنامه‌ها هزینه می‌کنید؟ گفتم: ماهی ۲۷۰ تومان. پرسید: چقدر باید هزینه می‌کردی تا این خبر و اشکال را در فلان نقطه فلان استان به تو بدهند؟ این ارزش اقتصادی خود را دارد، پس بقیه‌اش را به جان بپذیر.
حالا ما با دکتر احمدی‌نژاد یک گام جلوتر گذاشتیم و گفتیم که جامعه باید رشد پیدا کند، زیرا جامعه‌ای که تنها به یک خبر منتهی شود، بسیار آسیب‌پذیر است.
کلهر درباره تقسیم‌بندی رسانه‌ها به حامی و منتقد دولت گفت: چنین تقسیم‌بندی وجود ندارد. در نمایشگاه مطبوعات، یکی از روزنامه‌ها به بنده گفت که مردم خیال می‌کنند ما موافق دولت هستیم و خبرها را به ما می‌دهند. من به آنها گفتم: بگویید که مخالف ما ـ دولت ـ هستید، اما چهره‌تان این‌گونه ـ موافق دولت ـ است. بنابراین، اصلا لزومی ندارد که ما حامی یا غیرحامی داشته باشیم. این کشور هزاران پروژه دارد که برخی از آنها به خوبی جلو می‌رود و برخی به کندی که باید به آنها انتقاد کرد و یا برخی غلط اجرا می‌شود؛ بنابراین، نباید از این دولت به این طریق حمایت کرد. حمایت باید باشد و آن را نفی نمی‌کنیم، مردم به رئیس‌جمهور رأی داده‌اند، همان‌گونه که از دولت آقای خاتمی حمایت کردیم، زیرا مردم رأی داده بودند. بالاخره وقتی مردم یک رئیس‌جمهور را می‌آورند، وظیفه همه آن است که احترام بگذارند. پس اینجا همه حامی هستند و بحث روزنامه حامی یا غیرحامی نداریم.
ممکن است در خارج از کشور مخالف داشته باشیم که طبیعی است، اما این تقسیم‌بندی در داخل انحراف‌زاست. وظیفه مطبوعات اطلاع‌رسانی است، در جایی دولت درست و در جایی نادرست عمل می‌کند؛ یک‌جا مأمور دولتی رشوه می‌گیرد و باید رسوا شود و در جای دیگر، مأموری خوب کارش را انجام می‌دهد و باید از وی تقدیر کرد.
کلهر درباره جهت‌گیری رسانه‌ها اظهار داشت: برخی رسانه‌ها بی‌جهت ستایش می‌کنند که این ستایشها بسیار خطرناک است زیرا ستایش از هر موجود بیش از آن‌که به او خدمت کند، به آن ضرر می‌رساند. من هرگز از مرحوم رجایی ندیدم که کسی از او ستایش کند و ایشان با او برخورد نکند. ای کاش روزی بیاید که ما دست از این ستایشها و تمجیدهای بی‌محتوا در مطبوعاتی که اسمشان حامی دولت است، برداریم و واقعیت را بگوییم. اصلا دین اسلام برای این نیامده که بنشیند کاغذ، وقت خود و خواننده را به چیزهایی صرف کند که نهایت از آن شرکت دربیاید، هنوز برخی ستایشها را چاپلوسی نسبت به دولت می‌دانم و آن مطبوعات را خطرناکتر نسبت به دولت می‌دانم تا آن مطبوعاتی که انتقاد به دولت کرده و حتی دشنام و ناروا می‌گویند.