مشروعیت

تراموا در مطلبی تحت عنوان “مشروعیت” نوشته:
به عنوان مثال شما امام علی رو نگاه کن، انتخابات می‌زاشت؟ یا امام زمان قراره بیاد انتخابات آزاد برگزار کنه؟

نوشتم:
سلام برادر
در پاسخ به سوالت باید بگویم: بله! اتفاقا امام علی انتخابات برگزار کرد. اگر تاریخ نمیدانید، بروید بخوانید. زمانی که مردم از خلافت خلفای سه گانه به تنگ آمدند، گرد حضرت علی جمع شدند و از او خواستند که زمام امور را در دست بگیرد. او نیز پذیرفت و مردم با او بیعت کردند. حتی زنان نیز بیعت کردند. بدین شیوه که امام علی تشت آبی گذاشت و دست خود در آن آب نهاد و زنان به نوبت دست در آب میکردند برای بیعت. امام زمان هم وقتی خواهد آمد که قاطبه مردم بخواهند و از ظلم حکام جائر به تنگ آمده باشند. این یعنی انتخابات.

“جریان بیعت با حضرت علی (ع)” را نیز در اینجا ببینید. در بخشی از آن نوشته:
امام علیه السلام خود نحوه ورود جمعیت را به خانه اش چنین توصیف کرده است: … آنان به سان ازدحام شتر تشنه‏ای که ساربان عقال وریسمانش را باز کند ورهایش سازد بر من هجوم آوردند، که گمان کردم که می‏خواهند مرا بکشند، یا بعضی از آنان می‏خواهد بعضی دیگر را در حضور من بکشند. (3)
آن حضرت، در خطبه شقشقیه، ازدحام مهاجرین وانصار را در موقع ورود به خانه اش چنین توصیف می‏کند:
مردم مانند موی گردن کفتار به دورم ریختند واز هر طرف به سوی من هجوم آوردند، تا آنجا که حسن وحسین به زیر دست وپا رفتند وطرف جامه وردای من پاره شد وبه سان گله گوسفند پیرامون مرا گرفتند تا من بیعت آنان را پذیرفتم.
باری، امام علیه السلام در پاسخ درخواست آنان فرمود:من مشاور شماباشم بهتر از آن است که فرمانروای شما گردم.آنان نپذیرفتند وگفتند: تا با تو بیعت نکنیم رهایت نمی‏کنیم.امام علیه السلام فرمود: اکنون که اصرار دارید باید مراسم بیعت در مسجد انجام گیرد، چه بیعت‏با من نمی‏تواند پنهانی باشد وبدون رضایت توده مسلمانان صورت پذیرد.

همچنین امام علی میفرماید (در خطبۀ 3 نهجالبلاغه): “به آن خدائی که دانه را شکافت وروح انسان را آفرید ، اگر حجت بر من تمام نبود وجمعیت برای یاری من حاضر نبودند واگر نبود که خداوند از دانایان پیمان گرفته که در برابر پرخوری ستمکاران وگرسنگی ستمدیدگان آرام نگیرند ، خلافت را رها میکردم ، شما خوب یافتهاید که این دنیای شما در نزد من بی ارزشتر از آبی است که بزی آن را از بینی خود میافکند.”
آنوقت شما نگاه کنید به بعضیها که چطور به حکومت و فروانروایی دل بسته‌اند؟!

در اینجا در خصوص “لزوم پذیرش امامت در جامعه” نیز نوشته: از آنجا که در جامعه هر طرحی بخواهد پیاده شود اگر بر اساس تحمیل و اجبار نباشد ناگزیر باید در رابطه با خواست و اراده مردم مطرح گردد لهذا مساله امامت در بعد دیگر با موضوع پذیرش مردم مواجه می‏شود که بدون آن در عینیتش دچار اشکال می‏گردد.