آیا اعتقاد به خدا فقط برای مواقع خطر است؟

اوست آنکه شما را در بر و بحر سیر میدهد تا آنگاه که در کشتی نشینید و باد ملایمی کشتی را به حرکت آرد و شما شادمان و خوشوقت باشید که ناگاه باد تندی بوزد و کشتی از هر جانب بامواج خطر درافتد و خود را در ورطه هلاک ببینید، آن زمان خدا را به اخلاص و دین فطرت بخوانید که بار الها اگر ما را از این خطر نجات بخشی دیگر همیشه شکر و سپاس تو خواهیم کرد ۲۲ پس از آنکه ما نجاتشان دادیم باز در زمین به ناحق ستمگری آغاز کنند. ای مردم شما هر ظلم و ستمی کنید منحصرا به نفس خویش کنید در پی متاع فانی دنیا. آنگاه در آخرت که بسوی ما بازگردید شما را به آنچه کرده اید آگاه میسازیم ۲۳

سوره یونس

پسر فهمیده در پستی عنوان کرده که به خدا اعتقاد نداره! اولا اصلا قبول نمیکنم که به خدا اعتقادی نداشته باشه. نمیدانم چرا چنین پستی را نوشته و از درک انگیزه نوشتن آن عاجزم. خب میتوانست به درخواست دوستش سعید خصوصی و مثلا با ایمیل جواب دهد. با توجه به محتوای اکثر پستهای ایشان که بسیار جالب و بیشتر علمی هستند، من هم معتقدم که این پست کمی لنگ میزند. حالا چرا؟ نمی فهمم!
ثانیا از کامنتهای ” ناراحت از عدم بی طرفی شما” (پای پست ایشان) مخصوصا اولیش خیلی عصبانی شدم و از عکس العمل پسر فهمیده (اعم از انتشار آن و پاسخی که داده) خیلی خوشم آمد. این تحمل مخالف خیلی چیز خوبی است که امیدوارم خدا به همه عنایت کند. منظورم از همه هر دو طرف است چه معتقدان به خدا یا کسانی که اعتقاد ندارند. چقدر خوب بود که کامنتهای “ناراحت…” هم کریمانه و حاوی اخلاقی شبیه پسر فهمیده بود.
ثالثا بریم سر اصل موضوع: من هم نمیخواهم روی اثبات وجود خدا بحث کنم. اما لازم میدانم کامنت یکی دیگر از دوستان (سامان) را هم تا حدودی تایید کنم. شاید بیشتر براهین علمی نقص داشته باشند و ما نباید همیشه همه چیز را با برهان علمی ثابت کنیم و یا انتظار داشته باشیم که پسر فهمیده هم همه اش دنبال آوردن برهان علمی باشد. به قول شاعر :
پای استدلالیون چوبین بود
پای چوبین سخت بی تمکین بود
البته باید با هرکس نیز به زبان خودش سخن گفت و اگر کسی طالب برهان علمی هست باید خواسته او را نیز اجابت و با یک یا چند برهان متقن قانعش کرد. اما من به دنبال این نیستم.
آشنایی داریم که چند وقت پیش گویا از قول امام صادق علیه السلام میگفت که اگر شما در شرایط بحرانی گرفتار شده باشید (مثلا کشتی شما در دریا غرق شده باشد) در آنصورت حتی اگر خدا را نشناخته و قبول نداشته باشید، فطرتا امید به یک نیروی خاص و ناشناخته ای دارید که همان خداست. یا مثلا کسی سر شما کلاه گذاشته و با دروغگویی پولی از شما برده و شما از طرق قانونی و معمول به هیچ وجه نمیتوانید به پول خود برسید، در آنصورت امیدوارید که نیرویی قوی و ناشناخته تقاص شما را بگیرد و احساس میکنید که اگر از صمیم قلب از آن نیرو بخواهید که به نحوی حال دزد کلاهبردار را بگیرد، این اتفاق در آینده خواهد افتاد، آن نیرویی که چشم امید شما به اوست، همان خداست.