استقامت در برابر سختیها

دوست خوبم آقای مهندس محمودی وبلاگ عدم تحمل گلوتن؛ را مینویسد. (تصویر؛ مجهز به لینک)

آدرس ایمیل ایشان هم markaz2000[AT]yahoo.com  میباشد.

ایشان یک کلیپ جالب با عنوان فوق برای من فرستاده که کار خودش میباشد

در ادامه متن کامل آنرا منتشر میکنم

آهنگری بود که پس از گذران جوانی پر شر و شور، تصمیم گرفت روحش را وقف خدا کند

سالها با علاقه کار کرد، اما با تمام پرهیزکاری، در زندگیش چیزی درست به نظر نمی آمد، حتی مشکلاتش مدام بیشتر می شد

روزی دوستی به دیدنش آمده بود پس از اطلاع از وضعیت دشوارش به او گفت “واقعا عجیب است!

درست بعد از اینکه تصمیم گرفتی مرد خداترسی بشوی، زندگیت بدتر شده

نمیخواهم ایمانت را تضعیف کنم اما با وجود تمام تلاشهایت در مسیر روحانی، هیچ چیز بهتر نشده

آهنگر بلافاصله پاسخ نداد. او هم بارها همین فکر را کرده بود و نمیفهمید چه بر سر زندگیش آمده است

اما نمیخواست سوال دوستش را بدون پاسخ بگذارد، کمی فکر کرد و ناگهان پاسخی را که میخواست یافت

این پاسخ آهنگر بود: در این کارگاه، فولاد خام برایم می آورند که باید از آن شمشیر بسازم.

میدانی چطور این کار را میکنم؟ اول فولاد را به اندازه جهنم حرارت میدهم تا سرخ شود.

بعد با بی رحمی، سنگینترین پتک را برمیدارم و پشت سر هم به آن ضربه میزنم تا اینکه فولاد شکلی را بگیرد که میخواهم.

بعد آن را در ظرف آب سرد فرو میکنم، بطوریکه تمام این کارگاه را بخار فرا میگیرد.

فولاد به خاطر این تغییر ناگهانی دما، ناله میکند و رنج میبرد. یک بار کافی نیست،

باید این کار را آن قدر تکرار کنم تا به شمشیر مورد نظرم دست بیابم

آهنگر لحظه ای سکوت کرد. سپس ادامه داد:

گاهی فولاد نمیتواند تاب این عملیات را بیاورد. حرارت ضربات پتک و آب سرد باعث ترک خوردنش میشود

میدانم که از این فولاد هرگز شمشیر مناسبی در نخواهد آمد لذا آنرا کنار میگذارم

آهنگر باز مکث کرد و بعد ادامه داد: میدانم که خدا دارد مرا در آتش رنج فرو میبرد.

ضربات پتکی را که بر زندگی من وارد کرده پذیرفته ام و گاهی به شدت احساس سرما میکنم،

انگار فولادی باشم که از آبدیده شدن رنج میبرد. اما تنها چیزی که میخواهم اینست:

خدای من! از کارت دست نکش، تا شکلی که تو میخواهی به خود بگیرم…

با هر روشی که میپسندی ادامه بده. هر مدت که لازمست ادامه بده

اما هرگز مرا به میان فولادهای بی فایده پرتاب نکن