2 تکه دیگر از کتاب روان شناسی اینترنت

1- یکی از مشخصه های بسیار مهم، درجه ناشناسی است که بسته به جایگاه شما بر روی شبکه و کاری که در حال انجام آن هستید، ممکن است به طرز چشمگیری متفاوت باشد. در صورتیکه در حال پاسخ به پست الکترونیک دوستان و همکارانتان هستید… ناشناس نخواهید بود و در نوشتن نام خویش تردید نخواهید کرد. اما اگر وارد گونه های دیگر محیطهای اینترنتی … شدید، ممکن است به جای نام واقعی خود، از نام مستعار استفاده کنید و هویت واقعی خود را پنهان دارید. بنابر پژوهش های انجام شده درجه ناشناسی – با پایین آوردن تاثیر محدودیت های متعارف اجتماعی بر رفتار – به نحو موثری بر رفتارمان اثر میگذارد و ما را به مهارزدایی سوق میدهد. ناشناسی، بویژه در اینترنت، متغیری همه یا هیچ نیست، ولی ما در جایگاههای گوناگون اینترنت، احساس ناشناس بودن داریم و این امر بر شیوه عملکردمان تاثیر می گذارد.

2- اینترنت فناوری ای نیست که بی چون و چرا به ما تحمیل شده باشد، بلکه رسانه ای است که به انتخاب خود می توانیم از آن همان طور که هست، استفاده نماییم و یا به کلی از آن چشم بپوشیم. تنها کاری که از دستمان بر می آید، همین است، اما توانایی ما در اثر گذاری بر این محیط – به نسبت تاثیراتی که تا کنون بر تلویزیون یا تلفن داشته ایم – بیشتر است، چون که همزمان، آفرینندگان، تولید کنندگان و کاربران اینترنت هستیم. هم اینک عملگرایی ما در مورد رسانه انعطاف ناپذیر و جا افتاده ای مانند تلویزیون به این شکل مطرح میشود که آیا دستگاه تلویزیون را روشن کرده ایم (یا نه) و چه برنامه ای را تماشا می کنیم. می توانیم به شخصیت های پرنفوذ تلویزیونی، نمایندگان مجلس و یا سردبیران و روزنامه ها نامه بنویسیم. اما نامه نگاری بر روی کاغذ، در مقایسه با کاری که میتوان بر روی اینترنت –فناوری یی که هنوز جوان است – انجام داد، بسیار ناتوان و نارساست.

در پست بعدی آخرین بخش از قسمتهایی از کتاب روان شناسی اینترنت را خواهم آورد و ضمنا به مشکل پستهای دوست یابی و کاریابی هم خواهم پرداخت.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *